Navigasyon |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
SENİ ÖZLEDİM |
Saymadım kaç gün geçti
Yokluğunda.
Özledim.
Ve bekledim geceler boyu.
Adını çağırdım, duyarsın diye,
Duymadın.
Her sokağın başına gölgen düştü.
Bir kıpırtıyla yüreğimde
Koştum.
Ama sen yoktun..
Öyle zordu ki yokluğun!
Ağlamak geldi içimden,
Sustum.
Olur da, gelirsen eğer,
Ağladığımı görmeyesin,
Güçsüzlümü bilmeyesin diye.
Sonra bir haykırıştır koptu işte!
Bağırdım, avazım çıktığı kadar:
Dön, dön seni çok özledim diye.
BİRİCİK AŞKIM GöKNuRuMa seni coook seviyorumm
ÖlümGünü Karanlık gecede topyekün yalnızlığımla
Sönük muhtaç bakışlarım var
Zelzele misali sallanan vücudum
Ve aklımda hoşçakal deyişin
Korkusuzdum ya hani eskiden
Ellerin ellerimdeyken söylediğim
Kusursuz gülüşün vurdu beni
Arkamdan bir hain bıçaktı yediğim
Eflatun çiçekler olurdu
Aşk bahçemden toplayıp sana getirdiğim
Turuncu düşlerim vardı benim
Yokluğunla kapkara kabus ettiğin
Bir ölüm günü daha geçti
Ölüp yeniden dirildiğim
Kefen misali beyaz bulutlar
Mezar misali bir oda
Cehennem gibi bir hayat
Siyah temalı bir beden
Azrail idi nihayet gelen
Ve de yanında sen..
|
|
|
|
|
|
|
|
Bugün 2 ziyaretçi (3 klik) kişi burdaydı! |
|
|
|
|
|
|
|